TURKISH DREAM

Παράτησα οικογένεια, φίλους, δουλειά και ήρθα στην Κων/πολη να ζήσω το Turkish Dream, εν αντιστοιχία του πάλαι ποτέ American Dream. Κι όμως ναι η Τουρκία τώρα πια, είναι η Γη της Επαγγελίας και των ευκαιριών. Η αυτοψία βέβαια θα δείξει…Και πάλι όμως αν το αμφισβητείτε, αφήστε με εμένα την άμοιρη να το πιστεύω. Είμαι ήδη μια βδομάδα εις την Πόλιν και η ψυχολογία μου είναι υπό το μηδέν, ευτυχώς πάει ασορτί και με τον καιρό εδώ. Εντάξει, είναι οι πρώτες άτσαλες μέρες της εγκατάστασης, θα περάσουν. Είναι δύσκολο να ξεκινάς μια νέα ζωή. Στην Κων/πολη δεν αισθάνομαι ότι κάνω μια νέα αρχή, αλλά ότι συνεχίζω τη ζωή που άφησα. Παράξενο συναίσθημα. Είναι στιγμές που περπατάω στο δρόμο και αισθάνομαι ότι είμαι στην Ελλάδα. Μόνο όταν ακούω την ηχογραφημένη φωνή του Ιμάμη, συνειδητοποιώ που βρίσκομαι. Που βρίσκομαι άραγε;

Νιώθω πολύ κουρασμένη. Το κρύο εχθρικό δε βοηθάει στις αναζητήσεις. Μάλλον θα χιονίσει. Με πονούν τα άκρα μου. Έχω ανέβει όλες τις ανηφόρες της Πόλης, και έχω κατέβει όλα τα σκαλιά της. Θέλω να κοιμηθώ, μόνο να κοιμηθώ και να ξυπνήσω ένα μήνα μετά και να είναι όλα έτοιμα. Δουλειά, σπίτι, φίλοι, όλα σε συσκευασία δώρου.