Σπίτι τελικά βρέθηκε…θα συγκατοικήσω. Στα 28 μου θα συγκατοικήσω; Η τελευταία φορά που μοιράστηκα το ίδιο σπίτι με κάποιον ξένο ήταν στην Αγγλία πριν 5 χρόνια. Τότε ήμουν 23, πάνω στα ντουζένια μου. Δε με ένοιαζε που θα μείνω και με ποιόν. Το μόνο που με έκαιγε ήταν να ζήσω, να ταξιδέψω, να μαζέψω εμπειρίες, να γνωρίσω κόσμο και κάπου κάπου να διαβάζω για να πάρω το πτυχίο. Τώρα όμως; Δε χωράει συζήτηση, θα συγκατοικήσω. Το σπίτι είναι αρκετά μεγάλο, βρίσκεται στην περιοχή του Tunnel, εκεί που ήταν κάποτε τα σπίτια των Ρωμιών. Ευτυχώς έχει και ασανσέρ. Τα περισσότερα σπίτια στο κέντρο είναι παλιά, ασφυκτικά ενωμένα, με απότομες σκάλες και με θέα τις κουζίνες και τους φωταγωγούς των απέναντι διαμερισμάτων. Μου θυμίζουν τις παλιές πολυκατοικίες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που για θέρμανση είχαν μια ξυλόσομπα. Το δικό μας, για καλή μου τύχη, έχει φυσικό αέριο. Το πιο μικρό δωμάτιο του σπιτιού, έχει ένα μπαλκόνι που βλέπει το Βόσπορο. Η συγκάτοικος μου είναι Τουρκάλα, Σμυρνιά στην καταγωγή. Τα συμβόλαια υπογράφτηκαν στο Simit Sarayı και η συμφωνία γιορτάστηκε με δυο ποτήρια τσάι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου